HOCA KÜRSÜDE
Hoca merhum, ömrünü va'zetmekle geçirdigi cemaatin git-gide bozuldugunu gördükçe çok üzülürmüs. Bir gün yine va'zetmek için kürsüye çikip:
Ey cemaat benim ne söyleyecegimi biliyor musunuz? demis. Camidekiler hep bir agizdan:
Bilmiyoruz, demisler.
Hocanin buna daha fazla cani sikilmis ve:
Mademki bu zamana kadar bir sey ögrenmediniz, bir sey bilmiyorsunuz. Ben size ne söyleyeyim? demis ve kürsüden inmis.
Bu sefer cemaat aralarinda «Eger hoca yine ayni soruyu sorarsa biliyoruz diyecegiz» diye karar almislar.
Hoca ikinci cuma günü kürsüye çikip da:
Ey cemaat benim ne söyleyecegimi biliyor musunuz? diye sorunca...
Hep beraber:
Biliyoruz!, diye bagirmislar. Hoca:
Mademki biliyorsunuz, benim konusmama hiç lüzum yok, deyip kürsüden inmis.
Bu durum karsisinda hoca merhumun va'zini dinlemek istiyen cemaat ne yapacaklarini sasirmislar. Bu sefer cemaatin karari söyle olmus:
Eger yine sorarsa bazimiz biliyoruz, bazimiz da bilmiyoruz, diye cevap veririz, demisler.
Hoca yine kürsüye çikip sormus:
Ey cemaat benim söyliyeceklerimi biliyor musunuz? diye sormus.
Cemaatin içinden bir kismi:
Biliyoruz! diye seslenirken, Bir kisim cemaat da:
Bilmiyoruz!, demisler. Hocanin isi daha da kolaylasmis:
öyleyse is kolay, bilenler bilmeyenlere ögretsin, deyip kürsüden inmis.
Konu: HOCA KÜRSÜDE 
Perş. Nis. 16, 2009 9:37 pm