CÜBBESINI VURDU
Hoca Merhum bir gece bakar ki, adamin biri bahçenin içinde ellerini - kollarini açmis eve dogru bakiyor. Hoca Merhum bir hirsiz olduguna kanaat getirerek içeri girmeye bile sabredemeden:
Hanim çabuk, benim okla yayi getir, diye seslenir. Hocanin hanimi isin farkinda degildir. Hemen içerden yay ile oku getirip Hoca'ya verir. Hoca kenarlardan adama biraz daha yaklasip vargücüyle yayi gererek oku firlatir ve göbeginden vurdugunu anlayip içeri girer, yorgani kafasina çekip yatar.
Sabah namazina gidecegi zaman bakarlar ki, hocanin cübbesi yok. Hanim hemen hatirlar ve:
Hoca Efendi, cübbeyi aksam yikamis da ben sermistim, sabaha kadar kurusun diye der. Hanimindan bu sözleri duyan Hoca hemen sükür secdesine kapanarak «Sükürler olsun ya Rabbi» Diye dua etmeye baslar. Hanimi Hocaya sorar:
Hoca Efendi nedir bu sevincin yahu! Biz de bilelim de biz de sükredelim, deyince Hoca Merhum söyle der:
Hatun görüyorsun cübbenin halini degil mi? Ortasinda avuç içi kadar yirtilmis. Ya ben içinde olsaydim halim nice olurdu?
Konu: CÜBBESINI VURDU 
Perş. Nis. 16, 2009 9:34 pm